Beste Aardling,

Al duizenden jaren kijk ik, vanaf de maan, naar mijn geliefde Aarde. Hoe vaak heb ik niet met verliefde blik gekeken naar die prachtige bol die mij zo aantrekt. Een hemellichaam om jaloers op te zijn. Een hemelse unieke plek in het universum. Precies ver genoeg van de zon. Niet te dichtbij en niet te ver weg. Precies goed zodat leven erop mogelijk zou worden.

Ik heb gezien hoe een fortuinlijke diersoort mens werd. Met name het brein van deze mens werd het gereedschap waarmee hij zijn toekomst vorm gaf en zichzelf uiteindelijk uitriep tot meest succesvolle bewoner. Maar Antropocentrisme gaat jullie ondergang worden.

Maar….er is hoop, er is perspectief, en dat is…

Een ander perspectief.

Kon ik jullie maar laten zien wat ik elke dag zie! Die prachtige blauwe planeet die vecht voor haar leven en ondanks alles altijd weer probeert zich aan te passen, oplossingen te zoeken, omdat leven nu eenmaal altijd zal willen blijven leven. Maar helaas, haar longen  en de meeste andere organen hebben een kritieke fase bereikt.

Wat jullie dus nodig hebben is dat nieuwe perspectief. Kijken naar het totaal van alles en erkennen dat jullie allemaal deel uitmaken van een gesloten geheel. En dat kan alleen als jullie, net als ik, afstand nemen.

Dat zal jullie redding zijn. Dan gaat het individuele veranderen in een gezamenlijk streven.

Wat jullie vooral nodig hebben zijn helden. Mensen die de moed hebben sociale waarden te verkiezen boven persoonlijke economische waarden. In de overtuiging dat het opgeven van vertrouwde waarden iets oplevert dat uiteindelijk veel waardevoller is.

Dat lijkt me AARDig.

Met vertrouwen,

De man op de maan.

Maarten Melis droeg deze tekst voor op de startavond van ‘Ware Winst Brabant’, gevolgd door een luid applaus.