Je zal maar Syriër zijn met vijf jaar geleden nog een prima leven en nu alles in puin door een uitzichtloze oorlog. Een leven met de voortdurende angst voor wat nog komen gaat. Of je zal moeten leven onder een van die corrupte regimes in Afrika, waar de vrouw gemiddeld vijf kinderen krijgt, met elke dag zorgen om morgen al die magen te kunnen vullen.
Dat kan ook komen door jarenlange droogte die de bestaansgrond onder je voeten wegslaat zoals nu gebeurt in Iran, Kenia en nog zo wat landen. Dan hebben we het nog niet gehad over landen als Bangladesh, Pakistan, Afghanistan en wie weet in de toekomst een sterk verarmd Rusland. Geen wonder dat talloze vluchtelingen voor oorlog, geweld, klimaat en wanbestuur de oversteek wagen naar het Europa van Vrede, Veiligheid en Welvaart.
Intussen neemt het draagvlak onder de Europese bevolking om al deze ‘gelukzoekers’ op te nemen steeds verder af. Dat is niet verwonderlijk. Er is angst voor ‘de islam’, voor een de botsing met een andere cultuur met andere opvattingen over bijvoorbeeld de van vrouwen en homo’s. Dat zijn reële angsten, aldus Frans van der Steen op de website van Platform DSE.
Toch is deze angst vooral een gevolg van een dieperliggend probleem. De dieperliggende oorzaken hebben alles te maken met het doorgeslagen marktdenken, waarbij de overheid zich meer ziet als facilitator van de markt en economische groei dan als beschermer van de sterk groeiende groep zwakkeren in de samenleving. Juist dit gebrek aan zorgplicht en daardoor aan veiligheid en bescherming is de voedingsbodem van het verzet tegen de opvang van vluchtelingen.
Onze overheid biedt nog amper bescherming. Als je het in de huidige harde samenleving niet redt, dan is dat voornamelijk je eigen schuld. Al zijn er niet of nauwelijks mogelijkheden om uit de penarie te komen, je moet het grotendeels zelf maar uitzoeken. Niet alleen de zekerheid van een baan of een goed dak boven je hoofd, maar vrijwel alle belangrijke collectieve voorzieningen worden door een terugtredende overheid geminimaliseerd.
De enige manier om uit de crisis en patstelling te komen, ook als het om vluchtelingen gaat, is het roer stevig om te gooien. Nederlanders en vluchtelingen zijn gebaat bij goed bestuur en een dienstbare economie. Een beleid dat dienstbaar is aan mensen; hen beschermt en zorgt voor voldoende werk, betaalbare huizen en een goede basis aan voorzieningen als het gaat om zorg, onderwijs en veiligheid. De tien punten van De Grote Transitie laat zien hoe we er kunnen komen. We hebben er alles voor in huis, maar vóór alles vergt het visie en politieke moed.
Lees het uitgebreide artikel van Frans van der Steen op de website van Platform DSE